000			01528nam a2200229zi 4500
017			_aC 2010 2016
008			170731s2016 sp glg
020			_a9788415699972
080	1		_a821.134.4-31"20"*F
100			_aCanosa, María _91751
245		0	_aCando cae a luz _c/ María Canosa
250			_a1ª
260			_aA Coruña _b:Urco editora _c,2016
300			_a119 p. _c;24cm
520	3		_a«Moitas veces ouvín dicir que os lobos non atacan as persoas. E isto non é certo», así dicía Ánxel Fole. Claro que, arredor dunha lareira, coas tebras da noite caendo sobre as costas, as lapas bailando na negrura e debuxando monstros na cara, as palabras dos relatos podían vestir de negro os pensamentos máis agochados. Naquela escena resultaba máis críbel e aterrador. Noites de inverno nas que as palabras, o caldo e o viño quecían máis que o propio lume. Traballar pola fresca da mañá e xuntarse para falar ao cabo do día eran os fitos que marcaban o calendario. Falar. Comunicar. Transmitir. Compartir. Os radiadores, a calefacción, quentaron os corpos e arrefriaron os corazóns. Claro que os lobos seguen a existir. Non son tan doados de ver. Ocúltanse no monte e baixan silandeiros, en forma de sombras, ruídos, bicos traizoeiros, treboadas, badaladas…
521	2		_aESO
650			_aFantasía _9185
650			_aMisterio _9414
856	4	0	_uhttp://urcoeditora.com/titulos/cando-cae-a-luz/
997			_e2