000			01475nam a2200241zi 4500
008			960122s1982 sp j glg
017			_aM 6044-1990
020			_a8475074480
080	1		_a82G
100			_aBernárdez Vilar, Xoán _eaut _92955
245		3	_aUn home de Vilameán _c/ Xoán Bernárdez Vilar
250			_a1ª ed. en Narrativa de Xerais
260			_aVigo _b:Xerais _c,1982
300			_a167 p. _c;21cm
490	0		_aMontes e fontes _v;35
520	3		_aSon de Vilameán e teño unha casa e unha pequena veiga. Pero a miña moza é de Vilariño; se vou vivir onda ela deberei doarlle as miñas propiedades ó mosteiro. Mais se a levo a vivir comigo a Vilameán, deberá ser ela quen dea as súas terras de Vilariño. Ese é o meu problema. O outro gardou un curto silencio.-É a lei -dixo logo. -É a lei -repetiu Pedro-. randa vivían os meus pais pasabamos fame. Agora o que teño dános a penas para nos manter á miña irmá e a min. Se caso volverémola pasar, porque teño que contar coa miña muller e cos fillos que veñan. Serán máis bocas a comer do mesmo. Mais, se non perdese as terras dela a cousa sería diferente.Iso foi o que lle vin dicir ó abade.
521	2		_aBAC
650			_aRealismo _97844
650			_aDrama _97706
651			_aGalicia _vNovelas _xHistoria _yS.XV _9152501
856			_uhttps://www.xerais.gal/libro/narrativa/un-home-de-vilamean-xoan-bernardez-vilar-9788475074481/
997			_e3 _dValidado